Należy wiedzieć, że miasto-państwo Monako składa się z kilku dystryktów, łączących się w jeden organizm miejski. Najstarsza część zajmuje szczyt wrzynającej się w morze stromej wapiennej skały – to stare Monaco-Ville. U stóp skały, po jej północnej stronie, znajduje się zatoka z portem Hercule, a z nią na brzegu morza wznoszą się najbardziej ekskluzywne gmachy, w tym kasyno – to Monte Carlo. Dzielnica między skałą a Monte Carlo nazywana jest La Condamine, zaś na południe od skały ze starym miastem rozciąga się zatoka – port de Fontvieille, oraz Fontvieille, zbudowana na terenie wydartym morzu, nowa, elegancka dzielnica mieszkaniowa z parkiem i stadionem znanego klubu piłkarskiego AS Monaco. Wokół widać zrośnięte z Monako osiedla, znajdujące się już na terytorium Francji – o tym, że przekroczyliśmy granicę, świadczą jedynie tablice z nazwą miejscowości i herbem Monako. W najbliższym latach powstanie jednak kolejna dzielnica zbudowana na wodzie. Będzie zlokalizowana w pobliżu kasyna w Monte Carlo.

Warto wiedzieć, że w zasadzie większość turystów kieruje się na skałę ze starym miastem. Podejść tu najłatwiej schodami, poprowadzonymi z La Condamine poniżej Pałacu książęcego. Zbudowano go w 1215 roku w miejscu fortecy wzniesionej przez Genueńczyków. Wkrótce za siedzibę obrał go ród Grimaldich. Od tego czasu wielokrotnie przebudowywany, stał się jedną z najbardziej luksusowych rezydencji w stylu Ludwika XIV. Dzięki wielu zmianom obecnie w pałacu możemy podziwiać różne style architektoniczne: od renesansu po epokę napoleońską. W czasie rewolucji francuskiej mieścił się tu szpital dla żołnierzy armii włoskiej, wówczas w sali tronowej urządzono kuchnię. Potem wnętrza odrestaurowano. Dziś pałac znów jest rezydencją księcia, więc zwiedzającym udostępnia się 15 komnat tylko wtedy, kiedy władca jest poza Monako. Wejście do budynku prowadzi przez Bramę Monumentalną, skąd trasa wiedzie na Dziedziniec Honorowy, gdzie latem odbywają się koncerty muzyki poważnej. Stąd wchodzi się do Sali Oficerów ze zbiorem dzieł pochodzącego z Monachium Josepha Bressana, a potem kolejno do Sali Czerwonej, Komnaty York, Komnaty Ludwika XV, z kolekcją XVIII-wiecznych mebli, Sali Ludwika XV, nazywanej Salą Niebieską, wreszcie do Sali Tronowej, gdzie odbywają się ważne uroczystości państwowe. Oprócz tego w pałacu znajduje się bogata kolekcja pamiątek napoleońskich oraz miejscowych monet i znaczków pocztowych. Czas zwiedzania wynosi około 40-45 minut czasu. Na place du Palais przed pałacem warto przyjść w południe – codziennie o 11.55 odbywa się oficjalna zmiana warty. Z południowo-zachodniego narożnika place du Palais warto udać się na przechadzkę alejką biegnącą skrajem skalistego klifu, przyglądając się przy tym portowi de Fontvieille. Alejka nad urwiskiem prowadzi przed fasadę katedry. Świątynia została zbudowana w 1875 roku w stylu neoromańsko-bizantyjskim i jest miejscem pochówku władców Monako. Powstała w miejscu kościoła z 1252 roku pod wezwaniem św. Mikołaja. We wnętrzu katedry na uwagę zasługuje przede wszystkim cenna nastawa ołtarzowa z początku XVI wieku oraz marmurowy tron biskupi. Wnętrze jest jednak nieco kiczowate.

Naprzeciwko katedry, nad urwiskiem opadającym prosto do morza, powstał piękny Ogród św. Marcina (Jardin Saint-Martin). Spacer pośród zieleni umożliwi dojście do wzniesionego bezpośrednio na skałach Muzeum Oceanograficznego, powstałego z fundacji księcia Alberta I w 1910 roku. W akwariach zgromadzono ponad 4,5 tysiąca ryb reprezentujących 400 różnych gatunków, o niesamowitych kształtach i barwach. Wyjątkową atrakcją są laguna z rekinami oraz piękne rafy koralowe z Morza Czerwonego. W głównym gmachu muzeum eksponowane są między innymi szkielety wielkich ssaków morskich (na przykład waleni), ale także setki innych spreparowanych stworzeń morskich. Zwiedzający często pomijają tę część ekspozycji, udając się od razu do akwariów, choć pośród gablot wypatrzyć można prawdziwe dziwolągi morskie zatopione w wielkich słojach z formaliną. Z placu przed Muzeum Oceanograficznym możemy przejść wąskim zaułkiem na nieduży place de la Visitation. Stoi przy nim między innymi niewielka kaplica Nawiedzenia NMP. To XVII-wieczna barokowa budowla, należąca niegdyś do wizytek. Obecnie prezentowane są tu dzieła sztuki Barbary Piaseckiej-Johnson, a wśród nich cenne obrazy Francisca de Zurbarana, Jusepe (Jose) de Ribery, Rubensa, Jana Fransa van den Hecke’a czy Simone’a Cantariniego.

Od podnóża skały Monako możemy przespacerować się obok Port Hercule bulwarem Alberta i ku Monte Carlo. Tam, ponad zbudowanym niemal „na wodzie” kompleksem centrum kongresowego (Complexe des Spelgues), pod którym szosa wzdłuż wybrzeża przechodzi tunelem znanym fanom wyścigów F1, stoi sławne kasyno. Eklektyczny gmach zaprojektowany został przez architekta starej Opery Paryskiej, Charles’a Garniera, i zaczął powstawać w 1878 roku. Sale do gry są bogato zdobione witrażami, rzeźbami i alegorycznymi malowidłami. Wnętrza możemy zwiedzać, także w wakacyjnym stroju oraz fotografować, ale wyłącznie w godzinach 9.00-13.00 (należy przedstawić dowód tożsamości). Natomiast po 20.00 do części sal możemy wejść jedynie w marynarce. Natomiast po przeciwnej stronie skały, w nowej dzielnicy Fontvieille, znajduje się prywatna kolekcja starych samochodów księcia Monako. Pasjonaci wiekowych wehikułów na pewno będą zachwyceni, bowiem zgromadzono tu 100 zabytkowych aut (stan za 2018 rok). Są tu zarówno samochody klasyczne, jak i sportowe oraz prestiżowe, a wśród nich ekskluzywne modele takich marek jak: Jaguar, Maserati, Mercedes i Rolls-Royce. Zainteresowanie mogą wzbudzić też rzadkie egzemplarze: De Dion Bouton z 1903 roku, Renault 12cv Torpedo z 1911 roku, Peugeot Quadrilette z 1921 roku i wiele innych.

Warto też wiedzieć, co interesujące, że jedną z ciekawszych atrakcji turystycznych Monako jest Ogród egzotyczny założony w 1912 roku. Enklawa zieleni rozciąga się blisko wejścia na skałę z Monaco-Ville, wysoko ponad Fontvieille. Dzięki korzystnemu położeniu i łagodnemu klimatowi możemy tu podziwiać różnorodną florę strefy suchej i subtropikalnej, między innymi bogatą kolekcję kaktusów. Z ogrodu roztacza się piękny widok na skałę Monako, Monte Carlo i port. Na terenie ogrodu znajduje się również jaskinia, którą możemy zwiedzać w cenie zakupionego przez nas biletu.

Dodatkowa uwaga – jeśli chodzi o wyścig Formuły 1, trzeba powiedzieć, że Grand Prix Monako to jeden z najbardziej prestiżowych, najtrudniejszych i najstarszych wyścigów na świecie. Odbywa się nie na specjalnie przygotowanym torze, lecz na ulicach Monako. Zawody po raz pierwszy zorganizowano w 1929 roku z inicjatywy prezydenta Automobile Club de Monaco Anthony’ego Noghesa, przy wsparciu księcia Ludwika II. Wygrał je William Grover-Williams. Obecnie kierowcy bolidów Formuły 1 mają do pokonania 78 okrążeń po 3340 km, a wyścig odbywa się zawsze w maju.